Friday, August 11, 2006
Vanaf vandaag zijn de comments vrij toegankelijk.Je hoeft dus niet eerst in te loggen voor je opmerkingen .
Thursday, August 10, 2006
Alaska 5
Op 29 juli 's morgens meerden we aan bij Vancouver.Van daar uit zouden we terug vliegen naar Chicago.De week varen zou ons maar 2 uur vliegen schelen.
We hadden nog anderhalve dag de tijd in Vancouver.
'S middags zijn we naar het science centre geweest waar de kinderen aan allerlei apparaten mogen zitten.
De volgende dag hebben we ons Orka tripje van 2 jaar geleden overgedaan.
Eerst per watervliegtuig naar Victoria en vandaar per Zodiac
achter de Orka's aan.
De volgende 2 dagen vlogen we via Chicago en Miami terug naar Curacao.
Wat een ontzettend afwisselende vakantie was dit.
Hoeveel verschillende vervoersmiddelen hebben we gebruikt?
Ik kom op 10 (incl. hondeslee).
Nog 2 mooie plaatjes ter afsluiting.
Ik dank u voor uw aandacht.
Gert-Jan.
We hadden nog anderhalve dag de tijd in Vancouver.
'S middags zijn we naar het science centre geweest waar de kinderen aan allerlei apparaten mogen zitten.
De volgende dag hebben we ons Orka tripje van 2 jaar geleden overgedaan.
Eerst per watervliegtuig naar Victoria en vandaar per Zodiac
achter de Orka's aan.
De volgende 2 dagen vlogen we via Chicago en Miami terug naar Curacao.
Wat een ontzettend afwisselende vakantie was dit.
Hoeveel verschillende vervoersmiddelen hebben we gebruikt?
Ik kom op 10 (incl. hondeslee).
Nog 2 mooie plaatjes ter afsluiting.
Ik dank u voor uw aandacht.
Gert-Jan.
Wednesday, August 09, 2006
Alaska 4
Onze volgende stopplaats was Icy Strait waar we niet aan de kade aanmeerde maar met bootjes overgezet werden.Daar moest je wel 3 kwartier voor uittrekken.Het valt niet mee om zoveel mensen over te zetten.
In dat dorpje is niet veel te doen maar wij hadden een beerspotting tour geboekt.
Onderweg kwamen we een stel herten tegen.
Dat was meteen het laatste wild wat we die dag zagen.Behalve een vermoeden van beer heel in de verte met verrekijker .
De zwarte,bruine en grizzly beren waar wij al de hele vakantie voor werden gewaarschuwd (want ze zijn levensgevaarlijk) en geinstrueerd ( niet/wel weghollen,blijven staan,als dood gaan liggen,voedsel binnen halen,vechten) bleven weg.
Bij de volgende aanmeer plaats Ketchikan was er gelegenheid om te gaan snorkelen.
Als Curacao's watje zag ik wel op tegen het ijskoude water van Alaska maar ik was ook benieuwd hoe het er onderwater uit zou zien.
Dus ik gaf me op;de rest verklaarde me voor gek.
De temperatuur van het water viel mee (16c) en we kregen een dik duikpak aan.
The monster from the black lagoon!
Natuurlijk geen koraal maar wel prachtige kelpplanten en paarse,blauwe en oranje zeesterren waarvan sommige 16 armen hadden.
In dat dorpje is niet veel te doen maar wij hadden een beerspotting tour geboekt.
Onderweg kwamen we een stel herten tegen.
Dat was meteen het laatste wild wat we die dag zagen.Behalve een vermoeden van beer heel in de verte met verrekijker .
De zwarte,bruine en grizzly beren waar wij al de hele vakantie voor werden gewaarschuwd (want ze zijn levensgevaarlijk) en geinstrueerd ( niet/wel weghollen,blijven staan,als dood gaan liggen,voedsel binnen halen,vechten) bleven weg.
Bij de volgende aanmeer plaats Ketchikan was er gelegenheid om te gaan snorkelen.
Als Curacao's watje zag ik wel op tegen het ijskoude water van Alaska maar ik was ook benieuwd hoe het er onderwater uit zou zien.
Dus ik gaf me op;de rest verklaarde me voor gek.
De temperatuur van het water viel mee (16c) en we kregen een dik duikpak aan.
The monster from the black lagoon!
Natuurlijk geen koraal maar wel prachtige kelpplanten en paarse,blauwe en oranje zeesterren waarvan sommige 16 armen hadden.
Tuesday, August 08, 2006
Alaska 3
De volgende dag hadden we weer een walvistour geboekt.We wilden die bultrugwalvissen die hier zo vaak schijnen voor te komen nu toch eens echt van dichtbij zien.Onderweg naar de boot stopten we nog even bij de zoveelste gletsjer.
Ze blijven mooi , hoe minder de zon schijnt hoe beter je die eigenaardige blauwe kleur kan zien.
Dus dat wil wel lukken in Alaska.
We hadden geluk, de walvissen waren er;ze kwamen soms zo dicht bij de boot dat we hun geluiden heel goed konden horen.
Ze waren aan het eten waarbij ze kringen van bellen maken dat het kril bijeen duwt waarna ze dan omhoog komen en de boel in 1 klap naar binnen werken.
Zo dus.
Ook ontzettend veel walvisstaarten gezien.
Van de ca.100 walvisstaartenfoto's (heeft iemand nog een woord voor galgje nodig?) hier eentje.
Ook Michiel en Inge waren zeer in hun nopjes omdat ze walvissen hadden gezien.
Blij!
Ze blijven mooi , hoe minder de zon schijnt hoe beter je die eigenaardige blauwe kleur kan zien.
Dus dat wil wel lukken in Alaska.
We hadden geluk, de walvissen waren er;ze kwamen soms zo dicht bij de boot dat we hun geluiden heel goed konden horen.
Ze waren aan het eten waarbij ze kringen van bellen maken dat het kril bijeen duwt waarna ze dan omhoog komen en de boel in 1 klap naar binnen werken.
Zo dus.
Ook ontzettend veel walvisstaarten gezien.
Van de ca.100 walvisstaartenfoto's (heeft iemand nog een woord voor galgje nodig?) hier eentje.
Ook Michiel en Inge waren zeer in hun nopjes omdat ze walvissen hadden gezien.
Blij!
Monday, August 07, 2006
Alaska 2
Maar voor we op de cruiseboot zouden stappen hadden we nog een gletsjer hondensleetour te gaan.
Dik ingepakt gingen we per helicopter naar een gletsjergebied in de bergen waar een honden- kamp was ingericht.
Eerst een hondenslee ritje.
En daarna knuffelen met de honden.
Zelfs Inge!
De volgende dag scheepten we in op de “Summit” een gigantische cruiseboot met plaats voor 2211 passagiers en rond de 900 bemanningsleden.
Het was voor Carla en mij al snel duidelijk dat dit een "once in a lifetime experience"zou zijn.
Dat wil dus zeggen:eens maar nooit weer.
Niet dat het nou zo verschrikkelijk was of dat we geen leuke dingen gezien of gedaan hebben maar dat massale ligt ons toch niet zo.
De kinderen vonden het wel erg leuk;bijna elke dag naar de "fun factory" waar ze onder een leiding van een enthousiast,goed betaald team werden beziggehouden.
De eerste dag werd er niet aangemeerd maar bleven we wel een paar uur liggen bij de Hubbard gletsjer,
waarvan af en toe met luid gekraak en gerommel stukken afbraken;heel indrukwekkend.
Dik ingepakt gingen we per helicopter naar een gletsjergebied in de bergen waar een honden- kamp was ingericht.
Eerst een hondenslee ritje.
En daarna knuffelen met de honden.
Zelfs Inge!
De volgende dag scheepten we in op de “Summit” een gigantische cruiseboot met plaats voor 2211 passagiers en rond de 900 bemanningsleden.
Het was voor Carla en mij al snel duidelijk dat dit een "once in a lifetime experience"zou zijn.
Dat wil dus zeggen:eens maar nooit weer.
Niet dat het nou zo verschrikkelijk was of dat we geen leuke dingen gezien of gedaan hebben maar dat massale ligt ons toch niet zo.
De kinderen vonden het wel erg leuk;bijna elke dag naar de "fun factory" waar ze onder een leiding van een enthousiast,goed betaald team werden beziggehouden.
De eerste dag werd er niet aangemeerd maar bleven we wel een paar uur liggen bij de Hubbard gletsjer,
waarvan af en toe met luid gekraak en gerommel stukken afbraken;heel indrukwekkend.
Alaska1
ALASKA.
Op 3 juli om 5 uur ‘s morgens ging op Jan Sofat 85 de wekker;tijd om op vakantie te gaan .De taxi zou om 6 uur voor de deur staan.Gelukkig zou dit de vroegste tijd zijn waarop we moesten opstaan gedurende deze vakantie.
Van Hato naar Miami vliegen,daar overstappen op een toestel naar Chicago (gelukkig dezelfde airline zodat je niet nog een keer hoeft in te checken) waar we moesten overnachten.
De volgende dag naar Anchorage.In totaal toch nog 12 uur vliegen.
In Anchorage (wat niet de hoofdstad van Alaska is ;dit is Juneau) onze camper opgehaald.Helaas was die pas om 16.30 uur klaar en we moesten nog 210km. naar de eerste camping.
Gelukkig wordt het in de zomer in Alaska nauwelijks donker.
De volgende dag door naar onze eerste echte leuke campplaats in het Denali natuurpark.
Ik had een plaats midden in het park gereserveerd.Je mocht er heen rijden maar verder was gebruik van de eigen auto verboden, behalve om weer terug te rijden wat 1 keer na minimaal 3 dagen was toegestaan .Voor de rest moest je gebruik maken van de bussen die door het park rijden.
De camping had geen enkele voorziening dus we hadden voor 3 dagen spullen ingeslagen.Electriciteit is eigenlijk niet nodig want het blijft bijna de hele nacht licht.
Denali 12 uur 's nachts.
Na een dag een beetje lummelen rond de camping waren we wel aan een tochtje per bus door het park toe.Acht uur hobbelen op zoek naar beren enzo.Dat viel een beetje tegen; 1 keer zagen we van heel ver een vermoeden van beer.Wel nog 2 elanden (ook van ver) en een kudde Kariboe’s.
Dit zijn ze.
Niet volgeboekt.
Muskus os.
Daarna door naar de Tolsona-camping bij Glenallen.Een prachtige,grote camping waar wij een mooi plaatsje bij een riviertje kregen.
Met een lekker flesje wijn.
De volgende dag door naar Valdez.Onderweg nog even de “bridal veil” waterval bekeken en een sneeuwballetje gegooid.
De camping die ik op het oog had beviel ons toch niet zo en daarom zijn we naar een andere gaan zoeken die we pal aan het water vonden.Achter ons een ongezellige parkeerplaats maar aan de voorkant een uitzicht wat je niet vaak ziet op een camping.
Het uitzicht.
In Valdez regent het ontzettend vaak maar toen wij aankwamen was het zonnig.
Omdat we de volgende dag een boottocht van 7 uur zouden maken om walvissen te gaan zien deed Inge voor de zekerheid nog een zonnedans.
Ka-ima hoi!
En dat hielp,het werd nog zonniger.
Erg veel walvissen hebben we toen niet gezien.Eentje maar en dan nog erg kort.Maar het was een prachtige tocht tot aan de glacier waar het ondanks de zon maar 4 graden was.
Onderweg zagen we wel veel zee otters en zeeleeuwen/honden.
Aaaaaaaaaahhh,schattig.
De volgende dag lag er een dikke mist boven het water en begon het te regenen dus we hadden veel geluk gehad.
Van Valdez met de ferry naar Whittier een bizar plaatsje ;van 1942 tot 1968 was dit een geheime militaire basis omdat het zo onzichtbaar en ontoegankelijk was (is).Er wonen zo’n 300 mensen waarvan 80% in 1 gebouw woont.
Sinds 2000 is de 2,7mijl lange tunnel door het gebergte klaar .Het is smal en daarom mag 1 keer per uur afwisselend de auto’s vanaf de Whittier kant,de Anchorage kant en de trein erdoor.
Helaas moesten we de camper op 17 juli weer inleveren omdat hij gereserveerd was;we hadden nog wel wat langer willen camperen (spreek uit als kempurun).
Vlak bij ons hotel in Anchorage lag een shoppingmall met een kleine ijsbaan.Michiel wilde graag gaan schaatsen en met mij heeft hij het in 2 dagen al aardig geleerd.
Dan per trein naar Seward ,een klein visserdorpje waar onze cruiseboot zou vertrekken.Dit is waarschijnlijk het leukste dorpje van Alaska.Aan het haventje staan ze de hele dag enorme vissen (meestal zalm) schoon te maken.Soms zwemmen er zeeleeuwen en otters het haventje in.
Op 3 juli om 5 uur ‘s morgens ging op Jan Sofat 85 de wekker;tijd om op vakantie te gaan .De taxi zou om 6 uur voor de deur staan.Gelukkig zou dit de vroegste tijd zijn waarop we moesten opstaan gedurende deze vakantie.
Van Hato naar Miami vliegen,daar overstappen op een toestel naar Chicago (gelukkig dezelfde airline zodat je niet nog een keer hoeft in te checken) waar we moesten overnachten.
De volgende dag naar Anchorage.In totaal toch nog 12 uur vliegen.
In Anchorage (wat niet de hoofdstad van Alaska is ;dit is Juneau) onze camper opgehaald.Helaas was die pas om 16.30 uur klaar en we moesten nog 210km. naar de eerste camping.
Gelukkig wordt het in de zomer in Alaska nauwelijks donker.
De volgende dag door naar onze eerste echte leuke campplaats in het Denali natuurpark.
Ik had een plaats midden in het park gereserveerd.Je mocht er heen rijden maar verder was gebruik van de eigen auto verboden, behalve om weer terug te rijden wat 1 keer na minimaal 3 dagen was toegestaan .Voor de rest moest je gebruik maken van de bussen die door het park rijden.
De camping had geen enkele voorziening dus we hadden voor 3 dagen spullen ingeslagen.Electriciteit is eigenlijk niet nodig want het blijft bijna de hele nacht licht.
Denali 12 uur 's nachts.
Na een dag een beetje lummelen rond de camping waren we wel aan een tochtje per bus door het park toe.Acht uur hobbelen op zoek naar beren enzo.Dat viel een beetje tegen; 1 keer zagen we van heel ver een vermoeden van beer.Wel nog 2 elanden (ook van ver) en een kudde Kariboe’s.
Dit zijn ze.
Na 3 dagen waren de voorraden op en gingen we naar een camping net buiten het park waar we konden fourageren en douchen onder een echte douche.
Op 10 juli doorgereden naar de enige camping die ik niet heb kunnen reserveren van tevoren want dat was niet nodig volgens de eigenaar.Dat klopte ;de camping was niet bepaalt overboekt.Waarschijnlijk rijden veel campers nog een stuk door naar Glenallen (200km verder) maar wij wilden niet zoveel rijden op 1 dag.
Niet volgeboekt.
Toch best gezellig daar en er was in de buurt een Muskus ossen boerderij waar we natuurlijk even langs zijn gegaan.
Muskus os.
Daarna door naar de Tolsona-camping bij Glenallen.Een prachtige,grote camping waar wij een mooi plaatsje bij een riviertje kregen.
Met een lekker flesje wijn.
De volgende dag door naar Valdez.Onderweg nog even de “bridal veil” waterval bekeken en een sneeuwballetje gegooid.
De camping die ik op het oog had beviel ons toch niet zo en daarom zijn we naar een andere gaan zoeken die we pal aan het water vonden.Achter ons een ongezellige parkeerplaats maar aan de voorkant een uitzicht wat je niet vaak ziet op een camping.
Het uitzicht.
In Valdez regent het ontzettend vaak maar toen wij aankwamen was het zonnig.
Omdat we de volgende dag een boottocht van 7 uur zouden maken om walvissen te gaan zien deed Inge voor de zekerheid nog een zonnedans.
Ka-ima hoi!
En dat hielp,het werd nog zonniger.
Erg veel walvissen hebben we toen niet gezien.Eentje maar en dan nog erg kort.Maar het was een prachtige tocht tot aan de glacier waar het ondanks de zon maar 4 graden was.
Onderweg zagen we wel veel zee otters en zeeleeuwen/honden.
Aaaaaaaaaahhh,schattig.
De volgende dag lag er een dikke mist boven het water en begon het te regenen dus we hadden veel geluk gehad.
Van Valdez met de ferry naar Whittier een bizar plaatsje ;van 1942 tot 1968 was dit een geheime militaire basis omdat het zo onzichtbaar en ontoegankelijk was (is).Er wonen zo’n 300 mensen waarvan 80% in 1 gebouw woont.
Sinds 2000 is de 2,7mijl lange tunnel door het gebergte klaar .Het is smal en daarom mag 1 keer per uur afwisselend de auto’s vanaf de Whittier kant,de Anchorage kant en de trein erdoor.
Helaas moesten we de camper op 17 juli weer inleveren omdat hij gereserveerd was;we hadden nog wel wat langer willen camperen (spreek uit als kempurun).
Vlak bij ons hotel in Anchorage lag een shoppingmall met een kleine ijsbaan.Michiel wilde graag gaan schaatsen en met mij heeft hij het in 2 dagen al aardig geleerd.
Dan per trein naar Seward ,een klein visserdorpje waar onze cruiseboot zou vertrekken.Dit is waarschijnlijk het leukste dorpje van Alaska.Aan het haventje staan ze de hele dag enorme vissen (meestal zalm) schoon te maken.Soms zwemmen er zeeleeuwen en otters het haventje in.